پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

امام مجتبی (علیه السلام) فرموده است:
پرهیزکاری در بازگشت « به سوی خدا » و سررشته هر حکمت، و شرافت هر کار است، و هر کس از پرهیزکاران به کامیابی رسید به وسیله تقوا بوده است.
(تحف العقول، ص 234)

کفتر جلد بقیعم دارم این را آرزو

یک دوباری بپرم بر روی صحن مجتبی (ع)


ذکرخیر

ای کاش حریم با صفایی داشتی
در شهر مدینه کربلایی داشتی

از تربت پاکت به سوی قبر نبی
بین الحرمین با صفایی داشتی

ذکرخیر

سفره بگشای دوباره که ملائک گیرند
آسمانها ز درت ریزه ی نان میگیرند

بر سر عرش خدا سایه ی لطف حسنی است
همه ی کون و مکان بی کرمت می میرند

ذکرخیر

دعای زنده دلان صبح و شام یا حسن است
که موی تیره و روی سپید با حسن است

مبین ز نسل حسن هیچکس امام نشد
به حُسن بینی اگر هر امام را، حسن است

ذکرخیر

بزم حسن حال و هوایش فرق دارد
از ابتدا تا انتهایش فرق دارد

اینجا همه کاره کریم اهل بیت است
آقا نگاهش بر گدایش فرق دارد

ذکرخیر

شانه گر دست تو باشد تار گیسو میشوم
دام و صیادم تو باشی بچه آهو میشوم

بسکه با نام شما افطار خود وا کرده ام
عاقبت روزی از این دیوانگی رو میشوم

ذکرخیر

مظلوم میخواهی بگو تا ما بگوییم
از پیکر بی جان تیرآلود دنیا

از خاک پشت نرده های بی اصالت
مظلوم یعنی مجتبی (ع) ، آقای تنها

محسن جامعی

ذکرخیر

ای کریم ِ دیار ِ تنهایی
خاک بوس ِ دَرَت شکیبایی

حسنی تو، حسن، حسن اما
بیشتر از سه بار زیبایی

ذکرخیر

هر صبح و ظهر و شام عزادار مادری
تنها تویی که محرم اسرار مادری

دیگر تمام ، موی سر تو شده سفید
در کوچه ها هنوز تو  غمخوار مادری

ذکرخیر

تازه وارد هستم و نا آشنا
با کویر و بوی صحرا آشنا

عابری بی توشه ای درمانده ای
خسته و مسکین و از ره مانده ای

ذکرخیر