پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

امام مجتبی (علیه السلام) فرموده است:
پرهیزکاری در بازگشت « به سوی خدا » و سررشته هر حکمت، و شرافت هر کار است، و هر کس از پرهیزکاران به کامیابی رسید به وسیله تقوا بوده است.
(تحف العقول، ص 234)

۴۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «امام حسن مجتبی» ثبت شده است

کریم آنچه بیارد به دست، می بخشد
هرآنچه بود و هر آنچه که هست می بخشد

ز پا فتادی اگر یا حسن بگو  بنگر
چگونه  رتبه شاهی به پست می بخشد

ذکرخیر

جمله ها داشته حرفی نزدن یعنی صبر
سفره داری وسط رنج و محن یعنی صبر

اولین آیه قرآن شما حا یا صاد
ترجمه گشته بدین شکل حسن یعنی صبر

ذکرخیر

در وصف ذات، صحبت ما احتیاج نیست
زیرا که در صفات خدا « احتیاج » نیست

باید به بال رفت و درآورد گیوه را
در بارگاه قرب تو پا احتیاج نیست

ذکرخیر

هر قطره ای که وصل به دریا نمیشود
هر قامتی که قامت رعنا نمیشود

این حرف آخر است که اول می آورم
« هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود »

ذکرخیر

جز توسل چه کار باید کرد؟!
از ته دل هوار باید کرد

ما همه عبد و ربمان یار است
سجده بر پای یار باید کرد

ذکرخیر

تو یک نفس کشیدی و دم آفریده شد
با راه رفتن تو قدم آفریده شد

خالق نشسته بود که مدح تو را کند
اینجا گمان کنم که قلم آفریده شد

ذکرخیر

با تیغ نظر سینه سپر آمده بودی
دنبال سر چند نفر آمده بودی

روبند نینداخته لشکر سپر انداخت
تو در جمل انگار جگر آمده بودی

ذکرخیر

ای کرم، خاک قدم های گدای در تو
ای فدای نظر حُسن خدا منظر تـو

چشم ارباب کرم مانده به دست کرمت
آبرو یافته خورشید ز گرد حرمت

ذکرخیر

ای کرامت به تو تمام، حسن!
وی گدای تو خاص و عام، حسن!

ای رسول و علی و فاطمه را
نام تو خوش ترین کلام، حسن!

ذکرخیر

ما را نشانده اند سر سفره ی کریم
یکباره خوانده اند سر سفره ی کریم

از عرش هم تمام ملائک یکی یکی
گیسو فشانده اند سر سفره ی کریم

ذکرخیر