پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

امام مجتبی (علیه السلام) فرموده است:
پرهیزکاری در بازگشت « به سوی خدا » و سررشته هر حکمت، و شرافت هر کار است، و هر کس از پرهیزکاران به کامیابی رسید به وسیله تقوا بوده است.
(تحف العقول، ص 234)

۴۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اشعار مدح امام حسن مجتبی» ثبت شده است

نار و جنت قسیم می طلبد
شیعه خیرالنعیم می طلبد

بهر مستوری کلام الله
الف و لام و میم می طلبد

ذکرخیر

محتاج سفره ات همه حتی کریم ها
خوردند دانه از کرمت یا کریم ها

هر صبح عطر کوی شما می وزد به ما
مستانه می وزد به دل ما نسیم ها

ذکرخیر

مقیـم وادی غـربت، امـام غــم ها بود
غریب شـهر خودش نه! غریب دنیا بود

رهـا نمود کنیـزی به برگ ریحــانی
فدای جود و سخایش، چقدر آقا بود!

ذکرخیر

ابری شدم به نیت باران شدن فقط  
مور آمدم برای سلیمان شدن فقط

باید ز گوشه چشم تو کاری بزرگ خواست  
چیزی شبیه حضرت سلمان شدن فقط

ذکرخیر

حس این جمله چه زیباست: حسن را عشق است
 نقش بر عرش معلاست حسن را عشق است

مادرش فاطمه بی تاب حسین است ولی
 ذکر روی لب زهراست حسن را عشق است

ذکرخیر

جنّت نشانی از حرم توست یا حسن
فردوس سائل کرم توست یا حسن!

تنها نه آسمان و زمین عالم وجود 
در زیر سایۀ علم توست یا حسن!

ذکرخیر

همدم یار شدن دیده تر می خواهد
پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد

عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست
قدم اول این راه جگر می خواهد

ذکرخیر

مجموعه ی صفات خدا می شود حسن
اسماء ذات در همه جا می شود حسن

نه رو به مکه رو به مدینه نشسته ایم
وقت نماز قبله ی ما می شود حسن

ذکرخیر

بس که در مرتبه والاست کسی شک نکند
نوکر خانه اش آقاست کسی شک نکند

گفت از حُسن حَسن تا به خدا راهی نیست
جاده عشق مهیاست کسی شک نکند

ذکرخیر

سوی تو می دوند سوار و پیاده، مست
هم راه مست، قافله ها مست، جاده مست

دیدم که در میانه ی میخانه عالمی است
حتی شراب مست، سبو مست، باده مست

ذکرخیر