کریم اهل مدینه کریم آل عشق
تو یک نگه بکن آقا به این نهال عشق
دلم فقط به تو دل بسته هرچه بادا باد
مرا رها بکن آقا ز قیل و قال عشق
ز عشق تو زده بیرون دلم شبیه ماه
بیا دمی تو نظاره بکن جمال عشق
دمی نظاره به رویت مرا شبیه تو کرد
تویی ترانه ی رحمت به خط و خال عشق
تویی تو شمس ضحاها، و ماه، اذا تلاها
خدا زده به کتابش تو را مثال عشق
در این نفس ز غم تو نمانده یک آوا
در این دل پر از غم نمانده حال عشق
تو هم اسیر غم آن شهید گردیدی
به روی دوش تو باشد همیشه شال عشق
دمی تو یاد غلامت بکن کریم و رحیم
بزن به نام غلامت همیشه فال عشق
عزیز می شوم آقا همین که می سوزم
به روی آتش عشقت چنان بلال عشق
خیال خال تو ما را خمار روی تو کرد
به ما نشان بده آقا کمی کمال عشق
به یمن حب تو توبه قبول می گردد
بدون حب تو آقا رسد زوال عشق
گدا و کوی کریمان دو دست ما خالی
همین همیشه ببوده شها روال عشق
جعفر ابوالفتحی
آیدا
