پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

امام مجتبی (علیه السلام) فرموده است:
پرهیزکاری در بازگشت « به سوی خدا » و سررشته هر حکمت، و شرافت هر کار است، و هر کس از پرهیزکاران به کامیابی رسید به وسیله تقوا بوده است.
(تحف العقول، ص 234)

۳۶ مطلب با موضوع «اشعار مناجات با امام حسن (ع)» ثبت شده است

مهرت به کائنات برابر نمی شود
داغی ز ماتم تو فزون تر نمی شود

از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود
سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود

ذکرخیر

ای کاش حریم با صفایی داشتی
در شهر مدینه کربلایی داشتی

از تربت پاکت به سوی قبر نبی
بین الحرمین با صفایی داشتی

ذکرخیر

سفره بگشای دوباره که ملائک گیرند
آسمانها ز درت ریزه ی نان میگیرند

بر سر عرش خدا سایه ی لطف حسنی است
همه ی کون و مکان بی کرمت می میرند

ذکرخیر

شانه گر دست تو باشد تار گیسو میشوم
دام و صیادم تو باشی بچه آهو میشوم

بسکه با نام شما افطار خود وا کرده ام
عاقبت روزی از این دیوانگی رو میشوم

ذکرخیر

ای کریم ِ دیار ِ تنهایی
خاک بوس ِ دَرَت شکیبایی

حسنی تو، حسن، حسن اما
بیشتر از سه بار زیبایی

ذکرخیر

هر صبح و ظهر و شام عزادار مادری
تنها تویی که محرم اسرار مادری

دیگر تمام ، موی سر تو شده سفید
در کوچه ها هنوز تو  غمخوار مادری

ذکرخیر

تازه وارد هستم و نا آشنا
با کویر و بوی صحرا آشنا

عابری بی توشه ای درمانده ای
خسته و مسکین و از ره مانده ای

ذکرخیر

این گدا مرحمت از دست شما می خواهد
سخت بیمار شده دل که شفا می خواهد

با صفا با تو صفا ، بی تو صفا بی معناست
بیت ویرانه ی من از تو صفا می خواهد

ذکرخیر

اگر کریم تویی مابقی گدا هستند
همیشه در طلبت دست بر دعا هستند

طبیب را چه نیازی ست، نسخه کافی نیست
تمام مردم این شهر مبتلا هستند

ذکرخیر

حتماً تو نیز جنس غمت فرق می کند
آشفتگی زلف خمت فرق می کند

محتاج دستهای کریمانه ات، کرم
از بس که شیوه ی کرمت فرق می کند

ذکرخیر