پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

امام مجتبی (علیه السلام) فرموده است:
پرهیزکاری در بازگشت « به سوی خدا » و سررشته هر حکمت، و شرافت هر کار است، و هر کس از پرهیزکاران به کامیابی رسید به وسیله تقوا بوده است.
(تحف العقول، ص 234)

۶۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر مدح امام حسن» ثبت شده است

باید مرا گلیم مسیر نگار کرد
زیر قدوم فاطمی ات خاکسار کرد

مهر تو را بهشت بخواهد نمی دهم
در ماجرای عشق نباید قمار کرد

ذکرخیر

همینکه برق نگاهش به ما رسد کافیست
صدای ما به صدای خدا رسد کافیست

جهنمی شدنم حتمی است اما باز
عنایتی ز ولی خدا رسد کافیست

ذکرخیر

نامت دوای روح و شفابخش دردها
سردار صلح سخت ترینِ نبردها !

قطعا به یاد گردِ سرِ شانه های تو
پیچیده در هوای جهان ریزگردها

ذکرخیر

در کوچه می وزند به شوقش نسیم ها
گل می کنند در نفس او شمیم ها

در دست هاش یاس و انار و کبوترست
وقتی که می رسند کنارش یتیم ها

ذکرخیر

همرنگ پائیزى ولى فصل بهارى
سبزینه پوش خطّه ی زرین تبارى

جود و کرم بیرون منزل صف گرفتند
در کیسه آیا نان و خرمایى ندارى؟

ذکرخیر

دشت نگاه او را، هرگز چمن ندارد
جز وحی سبز، این گل، رختی به تن ندارد

زیبایی نگاهش، از بس که غرق نور است
آیینه از بیانش، تاب سخن ندارد

ذکرخیر


سلام ای حُسن عالمتاب، ای روح سحر سیما
سلام ای آیه ی مظلوم، ای «غم سوره ی» زیبا

سلام ای دومین خورشید، ای روشن ترین امید
بتاب ای عصمت روشن، بتاب ای عصمت زیبا

ذکرخیر

تشنه ی قطره ای از کوثر جام حسنیم
همه محتاج عنایات مدام حسنیم

به خدا شیعه و مأموم حسن بود حسین
ما غلامی ز غلامان غلام حسنیم

ذکرخیر

حسن شدی که غریبی همیشه ناب بماند
رد دو دست ابالفضل روی آب بماند

حسن شدی که سوال غریب کیست در عالم -
میان کوچه و گودال بی جواب بماند

ذکرخیر

کجای عهد سقیفه شکسته شمشیرت؟
که با سکوت رقم خورده است تقدیرت

تمام ارث پدر چاه های بغض آلود
وَ استخوان عذاب آوری گلو گیرت

ذکرخیر