ما کویر و نگاه تو دریا
پس کرم کن به خشکسالی ما
روزه دارانِ یک نگاه توایم
سفره دار قدیمی دنیا
تو رسیدی و کوچه بند آمد
بار دیگر ز ازدحام گدا
بین این خانواده تنها تو
می شوی عشق ارشد مولا
پسرانش اگر چه مادری اند
از همه مادری تری آقا
وقت تقسیم نان و خرمایت
سمت تو دست آسمانی ها
رزم روز جمل چه غوغا بود
برق تیغت چو تیغ مولا بود
حضرت عشق! مجتبایِ علی
کیسه بر دوش پا به پای علی
نمک خنده های تو کافی ست
بهر افطار روزه های علی
تا دوباره دل از پدر ببری
دو سه آیه بخوان برای علی
بین آغوش او بخواب آرام
تا بهاری شود هوای علی
از سر سفرۀ تو نان می خورد
در کرم خانه ات گدای علی
آیه ی و ان یکاد نازل شد
بر جمال تو از خدای علی
حک شده روی صفحه ی قلبم
حسن بن علی خدای کرم
جستجو می کند هوایت را
چشم من گاه رد پایت را
جان ناقابلم فدائیِ تو
رد نکن جانِ رو نمایت را
ای خدای کرم بیا پر کن
کاسه ی خالی گدایت را
تو کریمی اگر چه لشگر برد
از سر شانه ات عبایت را
تو رسیدی نشانمان دادی
برکت های بی نهایت را
جا بده مثل سایر مردم
گوشه ی سفره بی نوایت را
و رطب از لب تو خورد علی
مادرت را به تو سپرد علی
عاشقت میل پر زدن دارد
میل باغ و گل و چمن دارد
رنگ سبزی تمامی جنت
منعکس از رخ حسن دارد
من قسم می خورم که عشق او
سهم در سرنوشت من دارد
شیره ی جان فاطمه خوردن
این چنین هم حسن شدن دارد
نه زمین بلکه در تمامی عرش
جلوه از نور خویشتن دارد
مسعود اصلانی
