پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)

[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]

امام مجتبی (علیه السلام) فرموده است:
پرهیزکاری در بازگشت « به سوی خدا » و سررشته هر حکمت، و شرافت هر کار است، و هر کس از پرهیزکاران به کامیابی رسید به وسیله تقوا بوده است.
(تحف العقول، ص 234)

نام تو چیست؟ گفت: به نام خدا «کریم»
از ابتدای واقعه تا انتها، کریم

مهمان شعرهای تو امشب منم چه خوب
لب های خسته جمله بسازید با «کریم»

ذکرخیر

صدای شر شر باران شعر می آید
کسی دوباره به ایوان شعر می آید

غزل، قصیده، نمیدانم، این که در راه است
چقدر ساده به دیوان شعر می آید

ذکرخیر

کوله بار فرشته ها پر بود، از شب بی ستاره ی یک مرد
خانه می ساخت برسر خورشید، سایه های غریب این شبگرد

راه می رفت روی بستر شب، آشنایی که رنگ غربت داشت
چشم هایش شبیه یک روزن، آسمان را به شهر می آورد

ذکرخیر

وقتی سخن از مدینه، بعد از رسول خدا شد
احساس کردم دل من، از قالب جان جدا شد

موضوع باغ فدک را، با رأی داغ سقیفه
بگذار باشد حسابی از انتخاب خلیفه

ذکرخیر

در صلح نام تو کبوترها به آرامی
پر میکشند از شوق سوی هر در و بامی

حتی همای مهر و خوش بختی به نام تو
می افکند سایه به هر تنهای ناکامی

ذکرخیر

سکوت، زهر شد و در گلوی مجنون ریخت
دل شکسته ی لیلا از این مصیبت سوخت

به یاد خاطره های کریم آل عبا
تمام خاطره هایم در اوج غربت سوخت

ذکرخیر

خود را چو پرنده، ساده دیدم آقا
بر خاک تو سر نهاده دیدم آقا

سوی حرمت بال گشایم زیرا
خوان کرمت، گشاده دیدم آقا

حمیدرضا نوری

ذکرخیر

چراغ و آینه و آب هر سه می خندند
شب و ستاره و مهتاب هر سه می خندند

منار و مسجد و محراب هر سه می خندند
علی و فاطمه و باب هـر سه می خندند

ذکرخیر

ساقی نصیب ما دو سه جرعه شراب کن
مِی نوشمان کن و همه مان را خراب کن

با دل سخن بگو کمی از زندگانی ات
وز ماجرای خود دلمان را کباب کن

ذکرخیر

ای خنده ملیح به لب های تو عسل
ای ذره ذره خاک کف پای تو عسل

ای صوت دلنشین تو تسبیح عالمین
وی کنیه همیشه بابای تو عسل

ذکرخیر