هر جا که سائلیست بود خانه کریم
این یک نشانه ایست ز کاشانه کریم
روح کرم همیشه گدا را صدا زند
بی وقت و وقت باز بود خانه کریم
پایگاه شعر امام حسن مجتبی (ع)
[ اشعار مدح ، مناجات ، ولادت و شهادت ]
طبقه بندی موضوعی
ای کرم، خاک قدم های گدای در تو
ای فدای نظر حُسن خدا منظر تـو
چشم ارباب کرم مانده به دست کرمت
آبرو یافته خورشید ز گرد حرمت
آبرو یافته خورشید ز گرد حرمت
سرمایه ام همین دو سه خط شعر ساده است
چشم امید من به شما خانواده است
مستی من نه زیر سر جام و باده است
تاثیر چشم های شما فوق العاده است
تاثیر چشم های شما فوق العاده است
ای کرامت به تو تمام، حسن!
وی گدای تو خاص و عام، حسن!
ای رسول و علی و فاطمه را
نام تو خوش ترین کلام، حسن!
چه سفره ای، چه کرم خانه ای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
چه ازدحام عجیبی یقیناً آقا نیست…
…گدایی درِ این خانه کار آسانی
ما را غلام کوی حسن آفریده اند
مبهوت و مات روی حسن آفریده اند
ما را پیاله نوش شرابش رقم زدند
مست از خم و سبوی حسن آفریده اند
مست از خم و سبوی حسن آفریده اند
چراغ و چشم رسول خدا امام حسن
به جن و انس و ملک مقتدا امام حسن
هزار بارم اگر سر جدا شود، دستم
ز دامن تو نگردد جدا امام حسن
ما را نشانده اند سر سفره ی کریم
یکباره خوانده اند سر سفره ی کریم
از عرش هم تمام ملائک یکی یکی
گیسو فشانده اند سر سفره ی کریم
نا امیدی نرود دست تهی از در او
ای فقیران دلتان شاد کریم آمده است
نکند فرق به وقت کرمش دشمن و دوست
خانه هاتان همه آباد کریم آمده است
خورشید گرم ظهرهای آسمان هستی
تا صبح تا شب تا سحر پیشم بمان هستی
تو ممکن نا ممکنی های هر امکانی
در ناگهانِ نیستی ها ناگهان هستی
